17. november 2019

Een les in nederigheid

Een goede vriendin zei eens het ouderschap is een les in nederigheid. Ik begreep die opmerking gelijk. Hoe mooi het ouderschap ook is, vanaf het begin draait alles om jouw kindje. Je doet er alles aan om je kind zo goed mogelijk op te laten groeien en te beschermen, daar waar het kan. Totdat doordringt dat dit niet altijd mogelijk is. Een scheiding is zo´n moment dat je beseft dat je jouw kind niet tegen alles kunt beschermen. Ik zie in mijn praktijk ouders met dat besef en daarbij het verdriet. Ze hadden het hun kind willen besparen, maar het is niet gelukt.

Bij de kinderen zie ik, naast het verdriet, ook hun veerkracht. Als ik hen vraag naar hun wensen, wat zij graag willen en nodig hebben, dan komen er mooie en doordachte antwoorden.

Wat ik kinderen vaak hoor zeggen is dat zij meer één op één contact wensen met hun ouders. Ze vertellen dat dit voor de scheiding op een natuurlijke manier verliep. Vaak ging de ene ouder mee naar een sportwedstrijd en bleef de andere ouder thuis. Ook zagen ze hun ouders elke dag en was er altijd wel een moment samen. Na de scheiding ontstaan er eenoudergezinnen. Vaak gaan dan alle kinderen mee als er een sportwedstrijd of een ander uitje is. Ook geven kinderen aan dat zij hun ouders minder zien. De wens om één op één contact te hebben is dan ook best logisch.

Het biedt rust en ruimte om met je kind te praten. Je kunt samen stil staan bij de scheiding en het hebben over hoe je kind zich voelt. En ontdekken of er nog andere wensen zijn om rekening mee te houden. Of juist samen iets leuks doen en even niet over de scheiding praten.